بررسی پایایی پارامترهای منحنی فراخوانی رفلکس h عضلات سولئوس و گاستروکنمیوس خارجی در ارزیابی میزان تحریک پذیری حوضچه نورون حرکتی

زمینه و هدف: در سالهای اخیر استفاده از روش رسم منحنی فراخوانی رفلکس h جهت ارزیابی تحریک پذیری رفلکس تک سیناپسی آوران های گروه ia رو به افزایش بوده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی تکرارپذیری پارامترهای منحنی فراخوانی رفلکس h عضلات گاستروسولئوس برای تشخیص تحریک پذیری حوضچه نورون حرکتی بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی 15 فرد سالم غیرورزشکار تحت آزمایش قرار گرفتند. 40 تحریک الکتریکی با پالس هایی به مدت 1 میلی ثانیه و 3 تحریک در هر شدت بر عصب تیبیال اعمال شد، سپس منحنی فراخوانی رفلکس h در 4 مرحله ثبت گردید. همچنین هر فرد در          دو جلسه به فاصله یک هفته ارزیابی شد. یافته ها: ضریب همبستگی درون جلسه ای شدت های لازم جهت ثبت آستانه، رفلکس hmax و رفلکس h انتهایی، همچنین دامنه hmax و شیب کلی بازوی صعودی و نزولی؛ 99/0-97/0 به دست آمد. ضریب همبستگی بین جلسه ای (آزمون - بازآزمون) این متغیرها در عضله سولئوس 95/0-91/0 بود و ضریب همبستگی بین جلسه ای دامنه قله به قله hmax و شیب کلی صعودی عضله گاستروکنمیوس 65/0 و 67/0 به دست آمد. شیب سه نقطه ابتدایی و انتهایی بازوی صعودی، تکرارپذیری متفاوتی را در آزمون تکرارپذیری داخل جلسه و بین جلسات نشان داد (96/0-64/0). نتیجه گیری: آزمون تکرارپذیری، iccs داخل جلسه و بین جلسه بالایی را برای اجزای اصلی فانکشنال منحنی فراخوانی سولئوس نشان داد. همچنین پارامترهای منحنی فراخوانی همچون شدت های لازم جهت ثبت آستانه، رفلکس hmax سولئوس و گاستروکنمیوس خارجی و شیب کلی بازوی صعودی و نزولی، دامنه قله به قله رفلکس hmax در عضله سولئوس؛ تکرارپذیری بسیار بالایی داشتند.